|
و [یاد کن] روزى را که همه آنان را محشور مىکند آنگاه به فرشتگان مىفرماید آیا اینها بودند که شما را مىپرستیدند |
وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ یَقُولُ لِلْمَلَائِکَةِ أَهَؤُلَاء إِیَّاکُمْ کَانُوا یَعْبُدُونَ | |
|
مىگویند منزهى تو سرپرست ما تویى نه آنها بلکه جنیان را مىپرستیدند بیشترشان به آنها اعتقاد داشتند |
قَالُوا سُبْحَانَکَ أَنتَ وَلِیُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ کَانُوا یَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَکْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ | |
|
اکنون براى یکدیگر سود و زیانى ندارید و به کسانى که ستم کردهاند مىگوییم بچشید عذاب آتشى را که آن را دروغ مىشمردید |
فَالْیَوْمَ لَا یَمْلِکُ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ نَّفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِی کُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ | |
|
و چون آیات تابناک ما بر آنان خوانده مىشود مىگویند این جز مردى نیست که مىخواهد شما را از آنچه پدرانتان مىپرستیدند باز دارد و [نیز] مىگویند این جز دروغى بربافته نیست و کسانى که به حق چون به سویشان آمد کافر شدند مىگویند این جز افسونى آشکار نیست |
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ یُرِیدُ أَن یَصُدَّکُمْ عَمَّا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُکُمْ وَقَالُوا مَا هَذَا إِلَّا إِفْکٌ مُّفْتَرًى وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ | |
|
و ما کتابهایى به آنان نداده بودیم که آن را بخوانند و پیش از تو هشداردهندهاى به سویشان نفرستاده بودیم |
وَمَا آتَیْنَاهُم مِّن کُتُبٍ یَدْرُسُونَهَا وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ قَبْلَکَ مِن نَّذِیرٍ | |
|
و کسانى که پیش از اینان بودند [نیز] تکذیب کردند در حالى که اینان به دهیک آنچه بدیشان داده بودیم نرسیدهاند [آرى] فرستادگان مرا دروغ شمردند پس چگونه بود کیفر من |
وَکَذَّبَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَیْنَاهُمْ فَکَذَّبُوا رُسُلِی فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ | |
|
بگو من فقط به شما یک اندرز مىدهم که دو دو و به تنهایى براى خدا به پا خیزید سپس بیندیشید که رفیق شما هیچ گونه دیوانگى ندارد او شما را از عذاب سختى که در پیش است جز هشداردهندهاى [بیش] نیست |
قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا مَا بِصَاحِبِکُم مِّن جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ لَّکُم بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍ | |
|
بگو هر مزدى که از شما خواستم آن از خودتان مزد من جز بر خدا نیست و او بر هر چیزى گواه است |
قُلْ مَا سَأَلْتُکُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ | |
|
بگو بىگمان پروردگارم حقیقت را القا مىکند [اوست] داناى نهانها |
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُیُوبِ | |
|
بگو حق آمد و [دیگر] باطل از سر نمىگیرد و برنمىگردد |
قُلْ جَاء الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ | |
|
بگو اگر گمراه شوم فقط به زیان خود گمراه شدهام و اگر هدایتیابم [این از برکت] چیزى است که پروردگارم به سویم وحى مىکند که اوستشنواى نزدیک |
قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ |
